Divagation (le retour)| Rimes sans transition

On naît, on vit, on meurt dans un semblant de couloir…

Dans tous les coins du monde c’est la même histoire…

On pousse nos premiers cris et on demande à boire…

On s’aime et on se tue pour des mobiles dérisoires…

On écrit et on critique de sa tour d’ivoire…

Nos lunettes -si souillées- nous permettent encore de voir…

**********************************************

On se plaint comme on peut de notre présent moisi…

On ne voit nullement ceux qui ont sombré dans l’oubli…

On se dit affecté quand on voit les scènes de carnage…

Juste pour paraître « in » et en accord avec le paysage…

On se donne des principes dans lesquels tout est dit…

Et on veut se faire croire que c’est pour eux que l’on vit…

**********************************************

Faire rimer le présent…

N’est nullement indécent…

Divaguer pour sourire…

Délirer pour ne plus subir…

Nistou

من الرابطة إلى شارل نيكول

بعد قرارات الرابطة المحترفة المتتالية بحرمان جميع المؤمنين وحتى الآخرين من مشاهدة عدة مباريات كرة قدم حتى كان جات كرة عصرية وفرجوية... السادة إلي لاهين بالكرة في بلادنا حسب ما فهمنا مستخسرين فينا بطولتنا إلي متواضعة من عند ربي... تقول عليهم خاسرين حاجة كي الشعب يتفرهد... إلى درجة أنهم قريب باش يعاقبوا جمعية كل محب تشدو الكحة أو العطسة أثناء مقابلة هامة على غرار جرجيس وجندوبة، بثلاثة مباريات بلا حضور جمهور حتى لا يعدي بقية جماهير الفريق... وبالطبيعة تجي تحكي معاهم يقلك:" يا خويا ماكم عبدتونا سنين الله بسياسة المكيالين وظلم الأندية الصغرى وخدمة مصالح الأندية الكبرى!!!! إذن حان الوقت الآن باش نطبقو القانون كيما يلزم!"
يا بابا ! يا معلم ! عندنا ثلاثة مباريات حلوة نتفرجو فيهم في الموسم تجي إنتي تحرم ؟
هذه هي كان ظلم عيفك في روحك وكان طبق القانون طيرلك الكيف... تقول عليه بالشماتة يخدم ... خايفين بركة يطلعش لومار عداكم ؟؟
انشالله لاباس على كل حال...
والسلام

Fitna, plus haineux tu meurs!

J’ai vu pour vous (et surtout pour moi il faut dire) le documentaire qui a provoqué un véritable tollé à sa sortie : Fitna.

Il faut dire que ce genre d’initiatives est désormais monnaie courante dans le monde. L’idée, bien entendu est de diaboliser au maximum les musulmans, d’en peindre une image choquante pour nourrir l’islamophobie de personnes pas très instruites auxquels le documentaire arrive malencontreusement entre les mains. Pour faire donc le classique amalgame Islam-terrorisme rien de plus facile : On prend des versets coraniques, on les sort de leur contexte, et on passe en arrière plan des images excessivement violentes et le tour est joué.

Pour couronner le tout, on prend des témoignages de barbus effrayants ayant un penchant pour les déclarations explosives (et les cocktails du même genre aussi) à l’encontre de l’occident et de sa liberté et qui parlent sans aucune gêne de dominer le monde avec leur convictions pourries. L’argumentation semblerait bien ficelée pour quiconque ne connaîtrait pas l’Islam. La manipulation atteint son paroxysme. En prime, la conclusion de l’auteur, une image d’une personne qui feuillette le coran puis tout à coup le noir total, et arrive le son d’une page qu’on déchire… Il disait que ce n’était pas à lui de déchirer le coran mais aux arabes et pour finir, il incite tout le monde à arrêter cette « islamisation ».

Voilà, c’est une leçon formidable d’incitation gratuite et erronée à la haine et à la violence entre les peuples, les ethnies et les religions.

Je sais très bien que ce genre de démarches ne mérite même pas qu’on y réponde tant c’est puéril et infondé. Mais essayons bech nwasslou essarek el beb eddar (de mener le voleur au pas de la porte).

Concernant l’intégrisme, on pourrait en faire autant pour toutes les autres religions car les extrêmes existent partout et ce n’est pas une spécificité des musulmans et ce serait trop bête de juger plus d’un milliard de personnes sur les idées d’une poignée de personnes. Mais par respect pour la bible, la torah et à tous les livres saints on ne tombera pas à ce niveau là (du moins je l’espère).

Je me demande sinon comment a-t-on pu autoriser la projection de ce genre de propagande qui pourrait provoquer des actes de violences contre des ressortissants musulmans dans ces pays là… Sous couverts par la liberté d’expression on se permet d'insulter et de salir toute une religion toute une civilisation. Et je me demande si c’était une autre religion qui était l’objet de ces seize minutes, aurait-on fait preuve d’autant de clémence ?

L'important désormais est de n'avoir surtout pas une réaction disproportionnée. On se souvient tous du désastre des réaction du monde musulman après la parution des caricatures du prophète (SAWS) avec des ambassades brûlées, des slogans haineux et des méthodes barbares qui n'ont fait que confirmer l'idée des musulmans térroristes que ces personnes s'acharnent à afficher.

أهلاً بالجماعة

السلام على جميع من زار هذه المدونة أين كان محل سكناه وحد نواياه وأين يصب ماه... و أما بعد فيا اخوة الإيمان، نعتذر على التأخير في التدوين وهو راجع إلى أمور فنية خارجة عن نطاقنا نظراً لتفاقم ألمشاغل في المدة الأخيرة و حبيت نسال عليكم و نطمن على صحتكم وهذاكا الأهم في آخر الأمر...هيا مالا نبقيكم على خير وإنشاء الله دوب ما يمكن الوقت نجيكم نفرغلكم قلبي وربي يعلم قداش قلبي معبي بصفة خاصة هذه ألأيامات... رغم معرفتي العميقة بإنعدام أي جدوى باش نفرغو هوني على الشبكة كيما يقولوا ناس قبل ... وحتى ناس توا ساعة ساعة...نستو

Décadence quand tu nous tiens !

Fût un temps, où même les bandits les plus dangereux s’abstenait de faire du mal aux personnes âgées. Et aussi agressifs qu’ils soient, ils baissaient tous la tête face aux leçons des plus vieux.

Mais la Tunisie comme tous les pays, d’ailleurs assiste, impuissante à une décadence sans précédent. Et actuellement, mon pays fait naître des délinquants d’une autre envergure. Des jeunes prêts à tout pour empocher un dinar de plus. Il y a quelques jours, j’ai eu le malheur de tomber sur un vieil homme, qui ne semblait pas très fortuné et qui se tenait bizarrement, la tête contre un poteau de la STEG. Et quand je me suis approché de lui, j’ai perçu une scène sinistre : des larmes coulaient de ses yeux aussi bleus que le ciel qui nous couvrait. Je lui ai demandé ce qu’il lui était arrivé, et si je pouvais l’aider… Il m’a répondu que des jeunes lui avaient volé le portefeuille qui renfermait ses cinquante dinars dans le métro. Vous pouvez sûrement imaginer ce que pourrait ressentir une personne nécessiteuse et âgée de surcroît quand on lui vole la pension qui allait lui permettre de survivre le reste du mois.

Le code pénal tunisien, fort heureusement, condamne très sévèrement ces vols. Encore faut-il les prendre en flagrant délit alors qu’ils ne s’attaquent qu’à des personnes vulnérables…

Il est vrai qu’il est très peu probable que le vol soit le hobbie de ces jeunes. Et que ce phénomène cache une pauvreté grandissante et un chômage de plus en plus élevé… Mais le cœur s’attriste plus quand il s’agît des larmes d’un homme qui a fait son temps et qui mérite de vivre son troisième âge en toute tranquilité.

« Ellotf alik ya Haj !»

Le sultan agonise

Sa voix a accompagné mes premiers maux, mes premières expériences et celles de tous les jeunes voire même les plus âgés. On avait commencé par l'admirer puis, petit à petit le peuple tunisien s'est mis quasiment à le vénérer. Dans chacune de ses sorties il était adulé, le public chantait trois fois plus que lui lors des concerts et il en ressortait quand même charmé. Il dégageait une certaine magie. Il avait conquis tout un monde. Son épopée commençait durant les débuts des années quatre-vingt avec la chanson culte de « el hawa soltane ». Mais la plupart des gens qui ont vécu un tel engouement durant leur vie refusent catégoriquement de se retirer au moment opportun. La suite, vous la connaissez… On frise le ridicule avec le nouvel album de Georges… On dirait qu’il ne chante plus, mais qu’il crie… Le chanteur qui se voulait perfectionniste, c’est fini ! Place maintenant à la mascarade. Je me demande si dans l’entourage de l’artiste, il n’existe pas de gens qui l’aiment au point de lui dire de tirer sa révérence ?

Le public qui t’a acclamé pendant toutes ses années te sifflera. Et c’est vraiment dommage de gâcher de la sorte une immense carrière.

Il était une fois Georges…

الفرزيت

من أكثر الحيوانات إلي نحترمها ونقدرها عظيم القدر الفرزيت رغم أنو في الحقيقة هذا الكائن ماهوش ماخو حظو من الدنيا. فالإحتقار إلي يخصصه الناس لهذا الحيوان غير مقبولة بالمرة.
الفرزيت كي نجيو نشوفو مخلوق حساس وعندو شاعرية كبيرة. فما أن تبدى بوادر الصيف تنور ليالينا إلا ما يحل بيننا الفنان الكبير، مطرب الملايين بأنغامه العذبة وصوته الرقيق.
و تستأنس جميع الأمة بإبداعاته الليلية... فتصوروا لحظة وحدة كفاش تنجمو تعديو صيف واحد من غير ما تسمعوا هذا الفنان النادر ؟
والحق يقال عندو صوت يفوق بكثير برشة فنانين صعدوا على ركح قرطاج إلي كان قبل ركح أسطورة ولكن توا من الكافي انو الإنسان يتعاقد معا شركة فرنانةا العالمية للإنتاج الفني باش تلقى روحك بين لحظة وليلى أمام أي جمهور كان... و ما يجيكمش عجب صيف السنة نجي نغني أنا بنفسي في مهرجان حومتكم بمجرد أني نصحح على عقد حقير مع أي شركة زادة... نحبكم تصفقولي عاد!
المهم موش هذا موضوعنا.
إنما نحكيو على عكس الدنيا إلي خلا مخلوق عجيب في حجم صغير للغاية تكون عندو حنجرة في القيمة هذه وهو منبوذ في أي مجتمع مر به..
و علاش زعمة؟
"على خاطروا يزوغبني!" ؛ "على خاطروا يعيش في القمم، ومسخ!" ....
هو علاقة الإنسان بأخيه الإنسان شبيهة جداً بعلاقتو بالكائنات إلي تدور به.
و هذا إلي نحبو نوصلولو.
الأحكام إلي ياخذها الإنسان غالباً ما تكون مبنية بالأساس على المظهر وما تعيرش أي إهتمام آخر لقيمة الأشياء في حد ذاتها.
وتنجم تكون فيلسوف، ولا عالم ذرة ولا تخدم في النازا، المجتمع ماهو باش يعترفلك إلا إذا كان المظهر يتبع...
و كما قال سيدي علي: أنا كي ألفرزيت "في وكري نغني" !!

النضال متواصل من أجل تبديلة بلاش تهنتيلة

بعد مرور ستة اسابيع في قسم العظام، و لو كان جاء حمار راهو نطق وولى يفرق بين الكسر والترضريضة
.والمشكل العويس في طول هذه المدة هو صعب الحصول على تبديلة للدخول إلى قسم العمليات للمشاركة ولو بالمشاهدة فحسب في تمسمير ساق مواطن مبنج مدوخ لا في بالو لا في درايتو...
فالخدامة إلي يعطيو هذه الملابس الفريدة من نوعها كانوا ديما يفسرولي بلباقة وحسن الخلق أنها بلادي بلد فقير وموش بإمكانو باش يخول لكمشة طبة خارجيين طرف قماش باش يتعلموا على الأقل حويجة...
عمري ما تقبحت فيهم، عمري ما سبيت حتى واحد منهم... ولو انو والحق يقال الرغبة كانت دائماً موجودة...امشي يا زمان وإيجى يا زمان نهار مشيت إلى سي نورالدين وطلبت كالعادة فماش "تونو" فكانت اجابتو كسابقتها بالرفض بتربية...مشيت وأنا نقول الله غالب، الصبر مفتاح الفرج...
وحبت الصدفة باش في نفس ذلك اليوم، جات طفلة بعدي، هكة حليلتها وكابسة روحها في سروال و مستهلكة ميزانية التشاد ماكياج ... ومشات هذه البنية وقالت نحب ندخل نحضر على عملية...
فسبحانه مغير الأحوال، صار ما لم يكن في البال. وجاء سي نورة ببدلة لصديقتنا إكراماً لحسنها وتجليلاً لجمالها ولا مبالاةً بقدر الرجال... ووصلت الوقاحة بهذا المخلوق أن يقول حسب شهود عيان، هذه البنت حتى كان تجيني كل يوم ندبرلها وندخلها تتعلم...
فوقتلي وصلني هذا الخبر الأليم، هزيت روحي فوراً ومشيت سبيتلو جد والديه ولا خليتلو ولا بقيتلو... وكما قال المتنبي حسب ذكرياتي الضعيفة: ومن العوج ما قتل...
توا يا ناس جيتكم بجاه ربي فسرولي، توا هو رزق بوه يتصرف فيه كما يشاء؟ وبالكشي جيت نطلب أنا ؟ يا ولدي راهو حق من حقوقي باش نستنفع بممتلكات الدولة إلي هي ملك للجميع بدون إشتراط شعر غزير ولا بشرة ناعمة ولا رائحة فائحة! وأنا بربي شكون باش يعلمني كان نبقى حيط يهز وحيط يجيب ؟
وكي ما لقيت بيها وين حلفت عليهم نهائياً بش معادش نقصد ناس ما تعرفش قيمة طالب العلم... وهو كي تجي تشوف قوية مني العملية خاطرني هكة ولا هكة عمرهم ماهم باش يعطيوني فخيرت ننسحب في ثوب البطل ألمناضل في سبيل أفكاره وقيمه رغم كل الضغوط الخارجية...
و هكة أنا بيدي خلطلي الطش ومسني الكش والنش من الجهل إلي هو حقاً أكبر مصيبة.

توضيح وتبيين الغالط من الصحيح في الهجرة

بعد ردة فعل خويا وعشيري، المعلم جملة على أخر تدوينة...
حبيت نوضح ونأكد إلي فما زادة مجموعة أخرى من الناس إلي يحبوا بلادهم بصفة جنونية ولكن الوقت هو إلي دفع بهؤلاء إلى الإلتحاق بضفة المتوسط الأخرى مكرهاً أخاك لا بطل... نذكر على سبيل المثال خويا وعشيري، إلي و الحق يقال من أكثر الناس إلي نعرفهم غيرة على ألوان الوطن بدرجة أنو حتى الفريق الذي يميل إليه هو النادي الإفريقي :)
ولكن دراستو دفعتو باش يترك أرض الأجداد قاصد ربي طلباً للعلم...
المهم الناس هاذوما غيرتهم على بلادهم كبيرة وعليهم نعلقو امال كبيرة، باش يرجعونا نهار ويجيبوا معاهم المعرفة والتكنولوجية إلي علمهالهم الغرب...
و هذا في حد ذاتو عمرو ما كان مزية نظراً أن تونس كونتهم وقراتهم -تبارك الله- قداش من عا م بلاش ...
فيا خويا العزيز ان شاء الله تكملنا فيسع فيسع وترجعنا محصن مضمن كيما تقول أمي.. و ماك تعرف، كل ما تحس بالغربة قول لروحك إلي برشة ناس تعدات بالتجربة هذه كيما العبد لله وما يدوم حال...
والسلام على الناس الكل وخاصةً سيد الخلق وخاتم النبيين محمد صلى الله عليه وسلم ديما !

Pas nés sous la même étoile

Omar vient de fêter ses dix-sept ans. Pour l’occasion, sa mère lui a promis que si la guerre ne tardait pas à finir, elle s’empresserait de lui acheter un cadeau exceptionnel en guise de consolation des innombrables anniversaires qui n’avaient pas connu de dénouement aussi heureux. En attendant, Omar, qui n’allait plus à l’école depuis déjà quatre ans, et qui jouissait d’une insouciance très enviable, relativement s’entend, vu le son des roquettes qui s’abattaient souvent sur sa ville chiite du centre de l’Irak, et qui l’empêchaient de faire la grasse matinée de peur de ne plus jamais se lever.

En fils exemplaire, il ne rechignait jamais à aller faire les courses pour sa mère, surtout que dans cette atmosphère explosive, la sortie de la femme hors de son cocon familial ne serait pas du tout raisonnable dans ce pays de nature sexiste.

En dépit de toute cette violence, Omar jugeait toujours qu’il n’était pas très à plaindre tant qu’il était encore en vie et dépourvu de tout handicap. Mais l’éblouissant spectacle fourni par les tirs des F-16 des forces internationales, qui illuminaient le ciel irakien à la recherche de terroristes disséminés, semblait lui répéter qu’il ne perdait rien pour attendre.

Nous comprîmes enfin la portée de ces mots quand les tirs « chirurgicaux » ont commis une faute médicale grave qui aurait pu leur coûter le bannissement à vie du conseil de l’ordre des médecins s’ils étaient en exercice dans un autre pays. En effet, le père de Omar tétraplégique depuis une dizaine d’années semblait avoir été jugé comme étant une menace pour l’intégrité de l’Irak moderne et par conséquent les avions de chasse ont pris la peine de ratisser sa maison exterminant toute forme de vie dans le quartier car paraît-il la terreur est une maladie génétique pouvant être contagieuse, selon les dernières informations. On peut désormais affirmer avec certitude que le dix-septième anniversaire s’ajouterait donc à la liste contenant déjà ses seize prédécesseurs dans lesquels le père Noël n’était pas invité.

C’est à ce moment précis, que l’adolescent tunisien du quartier huppé de Gammarth éteignit machinalement la télévision, qui retransmettait les dernières images de la guerre en Irak, vu que son cœur trop fragile ne pouvait supporter de telles atrocités et aussi par ce qu’il était temps de sortir, ses amis l’attendaient sûrement, à l’heure qu’il est, au salon de thé du coin. En prenant l’ascenseur, le fils de riche se regardait dans la glace avec admiration et se demandait avec inquiétude si sa nouvelle coupe de cheveux allait plaire à ses compagnons. Un sourire se profilait, soudain, sur ses lèvres en faisant la constatation que lui et Omar n’étaient sûrement pas nés sous la même étoile…

دوافع الهجرة من أكبر مدينة إلى أصغر دشرة

في بلد العجايب، تونس ألخضراء، جميع اصناف المجتمع إتفقوا على اجابيات الهجرة الخارجية نحو البلدان إلي أغنى منا... إلي عندهم أقل شهرية تجي قد شهرية وزير عندنا نحنا...
عاد وين ما تمشي، تلقى أسباب تختلف:
- في الأحياء الشعبية، يقلك من صغري وانا نحلم باش نفارق كاس"الكابوسين" المحتوم وندورها تاي بالبندق متاع الأكابر، نحلم باش نخدم مهما كانت الخدمة، المهم ما عادش نحس روحي عالة على المجتمع ومجرد رقم في دفتر يساهم قدر إستطاعتو باش يزيد في نسبة البطالة...
-في حي النصر مثلاً، يقلك قلقت من الرفاهة. نحب نعرف شنوة معنتها تمرميد و- نحب نعيش كيما الكليبات الأمريكية، هيب هوب وجوي باهي... قلقت من سوسن ومنى، نحب نعاشر سوزان وكاترين...
-إلي موش قاري، يقلك يا خويا، بلادي فيها مئات الاف الطلبة.. بلاصتي موش هوني، مكتوبلي العذاب باش انجم ناكل خبزة كي العباد ونفرح الغالية...
-إلي قرى، يقلك توا أنا قريت قداش من عام بعد الباك وبعت النوم الغالي باش نقعد نكلت ونسلت طول عمري على شهرية توفالي في نصف الشهر ؟ معقول توا؟ إنسان مستواه عضيم وشانو كبير، معترف به دولياً يجي يقصف شبابو ويكمل حياتي في بلد زعمة زعمة نامي؟ ربي يهدي ! :)

إذن جميع الفئات معنية بالهجرة عند بلاد القورة... إلا أنا !

أنا حتى كان نقرا طول حياتي، عمري ما نكبر على بلد النجمة والهلال.
أنا بلاصتي في بلاد الشيشة و الهريسة، في عاصمة الضحك والنكت على الطائر...
أنا ما نجمش نعيش بعيد على أقوى جبل عرفتو الدنيا: جبل بوقرنين...
الخبزة بقدرة ربي نصوروها.
كيفاش تحبوا بنادم يسلم هكاكة هناني بناني في الكار الصفراء ؟ في المترو الخفيف كي يبدى معبي؟ في رمضان والناس تستنى بالصف في الخبز السخون؟ في صوت الآذان يدوي في السماء؟
بلاد المليون كسكروتاجي هي أكثر بلاد تنجم توفرلي راحة البال وسلامة العقل واللسان...
الحمدلله أمي جابتني تونسي حر وانشالله نعيش تونسي حر ونموت تونسي حر.
وكما قال أقوى شاعر:" سأعيش رغم الداء والاعداء كالنسر فوق القمة الشماء"

Comment rester poli dans une polyclinique ?

Comment ne pas s’ouvrir les veines quand je sais qu’en faisant le serment d’Hippocrate vous aviez commis le plus grave mensonge de votre vie ?
Comment garder son esprit si je suis convaincu que vos décisions ne sont motivées que par l’unique gain matériel ?
Comment avoir encore foi en vous, vous qui aviez violé la confiance des gens, qui aviez dilapidé ces économies qu’ils n’avaient pu amasser qu’après une longue vie de dure besogne ?
Comment vous respecter si j’ai finalement su qu’il n’était en plus qu’un pauvre incompétent ?
Comment vous sourire une fois de plus si, en revanche, votre sourire me sera taxé ?
Comment faire si le cal ne prend pas ? Comment faire si la fracture n’a pas été réduite ? Comment ne pas mourir de peine pour ma blonde aux yeux bleus ?
Il est vrai, tout de même que la plus grave des erreurs serait de généraliser. Un propriétaire d’une grande clinique de la banlieue nord de Tunis a, en effet, récemment décidé de bâtir un hôpital pour y soigner gratuitement les gens que la vie n’a pas gâté en partant du principe que les riches payent pour les pauvres et dans l’esprit même de l’éthique médicale…
En tout cas, les teigneux se reconnaîtront.