Je pleure l'art urbain en Tunisie à commencer par ce foutu rap tunisien!

J’en arrivais même à cultiver ce rêve clandestin de faire comme mes idoles, de prendre un micro, de placer des rimes sur un rythme effréné, de faire bouger des têtes et marcher des neurones.

Encore fallait-il avoir la capacité de dire ce qu’on ne savait pas ou d’exprimer ce qu’on savait autrement pour se frayer un chemin et avoir un public qui daignera bouger la tête en écoutant.

Je m’enivrais d’écouter des chansons que beaucoup ne comprenaient pas ou n’y arrivaient tout simplement pas à discerner le moindre gout ou le soupçon d’art dans ce vacarme douloureux à entendre et indigeste pour l’ouïe.

Après tant d’années écoulées, force est de constater que le rap est resté un rêve qui a fini par régulariser sa situation dans mon esprit, au fil des années en tant qu’une ambition ô combien inaccessible.

Faire du rap ? Mais tu fais déjà médecine ?
Un médecin rappeur ! Tant que la thèse se fait attendre et qu’Hippocrate ne m’a pas obligé à suivre certaines règles à travers un serment vieux comme le monde dont l’interdiction d’allier deux boulots « contradictoires » vu qu’être médecin est jugé noble alors que faire du rap est présumé méprisable.

Pourtant, je me sens on ne peut plus tenté d’être une grosse gueule qui viendrait vomir sa haine et communiquer son spleen à des spectateurs déchainés en mal de rêve et de repères.

Ce rêve me hante toujours et même plus qu’avant… De peur que ce ne soit un regret de plus à noter sur son testament.
Surtout quand je vois où en est le rap tunisien aujourd’hui. Très loin de nous ces rappeurs aux textes qui feraient rougir un féru défenseur des classiques de la musique de variété par un niveau pratiquement littéraire comme ceux du groupe IAM, de Passi ou de MC Solaar avec ses rimes déroutantes.

Chez nous, je ne vois qu’une bande de ratés, qui crient mais ne chantent pas et même s’ils se permettent parfois de chantonner, les textes n’ont aucune portée, ou pire, des fois, ils véhiculent des idées vieilles comme le monde comme ce Balti qui nous gratifie de sa « perle » : « Okhty ». Cette chanson où il interdit presque à sa sœur d’aimer avec le ton paternaliste et avisé d’un arriéré mental.
Cependant, il faut l’avouer, il a eu par le passé des « illuminations » avec notamment un certain morceau intitulé « Pouvoir, sexe w flous »…

N’en parlons même pas du reste du troupeau qui fait mine de ne pas mâcher ses mots mais qui aurait tellement mieux fait de les remâcher voire même de les avaler pour ne pas briser un silence dont on se rend que rarement de la valeur.

Même si je désespère parfois de voir un jour ce domaine fleurir.
Un autre mouvement qui vient de naître en Tunisie bien longtemps après les states (bien évidemment), c’est bien sûr le Slam.
Cette poésie urbaine qui est encore très selecte en Tunisie. Le groupe Slam Alikom mené par le talentueux Hatem Karoui fait présager le meilleur.

« I have a dream » comme Martin Luther-King en avait un à son époque, relativement s’entend.
Si en Amérique après tant d’années le rêve de ce pasteur noir fut pulvérisé par une réalité incroyable avec l’arrivée de Obama à la maison blanche pour casser la « barack » (Pour reprendre un jeu de mots très utilisé), j’ose aspirer à percer un jour dans ce milieu et de m’accrocher à l’art pour ne briser les chaînes qui me musèlent.

Sauf qu’on dit qu’en parler porte malheur…
Tant pis, ne dit-on pas aussi que la chance, c’est pour les faibles…

سمير لوصيف، الموهبة المغمورة

سمير لوصيف، الإبن البار لمنطقة الجبل الأحمر، صاحب الصوت الشجي والطلعة البهية (موش ياسر) والإمكانيات العقلية الهائلة (ييييييكذب)

حسب رأيي المتواضع، "الأستاذ" سمير لوصيف أقوى صوت موجود حالياً على الساحة الفنية، هارباً هروب بلطفي بوشناق، صابر الرباعي وكل من تسول له نفسه المريضة باش يقارن روحو بأمير الفن الشعبي.

كيف سمير يقوم يتغنى بجمال "بنت الحي" أو "يتحيها لله" وإلا حتى يعاير "وردة" دار الجيران إلي صانها مدة طويلة وباعتو بثمن بخس ويشكي بيها ل"قاضي الأحكام"... ما تلقى ما تزيد بعدو، ويوفى الكلام والصلاة على النبي... وأغنيتو "يا ميمتي الغالية" من أجمل الأغاني إلي تغنات على الأم.

ولمجرد الإشارة فإنو سمير حصلو الشرف العديد من المرات أنو غنى في صالات ذات صيت عالمي كيما على سبيل الذكر ولا الحصر، صالة الزينيت الباريزية، إلي غنات فيها أم كلثوم وغنى فيها عبد الحليم. ولكن الحقيقة، سمير ما غناش في حفلة وحدو وإنما مع أسماء فنها يقززلي الحس الفني إلي نربي فيه عندي مدة كيما زينة القصرينية أو فاطمة بوساحة (الله معافينا). وهذا حديث آخر...

يقول القائل وين المشكل ؟ وكيما تسائل تلامذة مسرحية مدرسة المشاغبين "وين السؤال" ؟

المشكل "عزيزي القارئ" (خطفتها من جريدة الصريح هذه)، أنه سمير لم يتمكن من الإنتشار عربياً ولا إفريقياً (ما فماش علاش ما نسمعوش الشعب الموزمبيقي يردد:" جو ني مار منك يا الحبيبة") ولا حتى جهوياً في منطقة شمال إفريقيا مثلاً. وكيف تمشي للمغرب وإلا الجزائر وتسألهم على الفنان سمير لوصيف، قليل ياسر وين تلقى حد يعرفو.

وذلك يعود لأسباب واضحة وجلية.

من جهة سي سمير، موش قاري، مخو على قدو (الله غالب) وما عداش في المدرسة أكثر من ربع ساعة (حسب ما تتناقله معارف صحاح للشخص المعني بالأمر) وبالتالي، ما عندوش لا بعد النظر، لا عمق الفهم ...

ومن جهة ثانية المزود بصفة عامة محقور في تونس وموش لاقي حظو في وسائل الإعلام المحلية بينما تلقى الراي الجزائري (إلي موش خير من المزود متاعنا) مسموع في كل مكان وفخر لكل الجزائريين. وربي يعلم إلي فما برشة مغنين مزود عندك ما تسمع منهم (إلى جانب الكلام الزايد طبعاً) كان يلقاو الدعم الكافي (والجندوبي وغيرهم). ووالله حرام تلقى ناس تستعار من فن سمير لوصيف، خاطر فيه صوت المزود والزكرة ويرى فيها تنقيص لقيمتو.

أنا شخصياً نقولها وما نحشمش... سمير لوصيف هو الفنان رقم واحد حسب ذوقي إلي إذا كان يطلع منحط فإنه أمر خارج عن نطاقنا. (ومن غير تواضع مغلوط عندي الثقة إلي أنا ذواق و مانيش قعر)

يا سيدي مرة في منوعة متاع هاكل السلعة سمير الوافي، (أما نشهدلو الحقيقة، المنوعة إلي يقدم فيها ماهيش خايبة) إستضاف سمير لوصيف، إلي من جملة الأسئلة، طلبوا منو باش يغني غناية "وترية" وكي قام الأمير يغني في "ع إلي جرى" الناس الكل تأثرت بقدراتو وبدات تفهم إلي الإنسان هذا رغم محدودية إمكانياتو العقلية عندو ما يقول في روحو.

وقبل ما نختم هذه التدوينة، نذكر إلي في فرنسا فما اليوم عملاق إسمو شارل أزنافور دوب ما طلع في بلادو حقروه وضحكوا عليه خاطر عندو البحة في صوتو (أقل من بحة قاسم الكافي)، ياخي لم دبشو ومشى عمل حفلة في أمريكا، كانت فيها الصالة معبية لفمها وإرتجت بالتصفيق لذلك الفنان المغمور وكان خلى إنطباع ممتاز. وكي رجع لبلادو (محسن مضمن) ولاو الناس الكل تقول بيه... ونظراً لأننا نموتوا على النفط إلي نبعثوه خام ويرجعلنا مكرر وغالي نار...
انشالله ما نغلطوش نفس الغلطة مع أمير الفن الشعبي سمير لوصيف لأنو حتى هو ذهب أسمر.